Kanał jest kawałkiem czarnego plastiku (lub ebonitu na starych długopisach), który przylega do dolnej części stalówki. Może tak nie wygląda, ale karma jest najważniejszą częścią pióra wiecznego Waterman. Zapewnia trasę, przez którą atrament przepływa ze zbiornika do stalówki i którą powietrze wypełnia zbiornik. Od czasu, gdy Waterman opatentował swój projekt paszy w 1884 roku, producenci piór starali się tworzyć lepsze i bardziej wydajne pasze. W 1941 r. firma Waterman wprowadziła jedną z najbardziej znaczących aktualizacji, dodając do kanału „kolektora”. W nowoczesnych piórach kolekcjonerskich jest widoczny zestaw rowków lub płetw tuż pod stalówką. Kolektor działa jak drugi zbiornik i utrzymuje dobrze zaopatrzony wkład atramentowy w atrament, jednocześnie zapobiegając jednocześnie wypływaniu zbyt dużej ilości atramentu.
Zbiorniki lub systemy napełniania tuszem:
Zbiornik to wnęka w wiecznym piórze, w której znajduje się tusz. W tej części pojawiło się najwięcej innowacji w trakcie ewolucji pióra. Możemy poświęcić cały artykuł różnym typom zbiorników i systemów napełniania, które można znaleźć na zabytkowych piórach wiecznych, ale na potrzeby tego artykułu zajmiemy się najczęściej stosowanymi w nowoczesnych modelach: pojemnik z tuszem tombo na pióra wieczne.
Nabój.
Jest to obecnie najczęstszy rodzaj zbiornika w wiecznych piórach Waterman. Nabój jest małą, szczelną, jednorazową plastikową tubą, w której znajduje się atrament na wieczne pióro. Kiedy we wkładzie zabraknie atramentu, wystarczy wyjąć stary wkład i włożyć nowy. Główną zaletą zbiorników nabojowych jest wygoda. Minusem jest to, że często musisz polegać na specjalnej kasecie wykonanej dla konkretnego długopisu. W związku z tym wybór tuszu będzie bardziej ograniczony. Jest też czynnik kosztów. Chociaż wkłady nie są zbyt drogie, samodzielne napełnianie pióra Waterman może na dłuższą metę zaoszczędzić pieniądze.